ΤΡΟΠΟΙ ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗΣ ΣΥΝΤΑΓΟΓΡΑΦΗΣΗΣ
Το παρόν κείμενο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «HOLISTIC LIFE» τον Ιούνιο του 2005
Ο συγγραφέας του άρθρου και ομοιοπαθητικός ΛΥΣΑΝΔΡΟΣ ΜΥΓΙΑΚΗΣ (DIHom., Fellow BIHom.) είναι επίσης συγγραφέας 12 βιβλίων Ομοιοπαθητικής. Ανάμεσά τους είναι και το 1300 σελίδων βιβλίο αναφοράς «ΕΛΛΗΝΙΚΟ REPERTORY ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗΣ», με το οποίο ήδη εργάζονται καθημερινά εκατοντάδες Έλληνες ομοιοπαθητικοί. Έχει δημιουργήσει τον «ΠΟΛΥΧΩΡΟ ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗΣ ΑΘΗΝΩΝ» και τις εκδόσεις Ομοιοπαθητικής ALTER-SIMILIA με περισσότερα από 60 βιβλία και CD-ROMs Ομοιοπαθητικής.
Οι πληροφορίες του άρθρου αποτελούν μέρος των σεμιναρίων Ομοιοπαθητικής του Λύσανδρου Μυγιάκη στα οποία τα θέματα αναλύονται πολύ περισσότερο, με δοσολογίες, προτεινόμενες δυναμοποιήσεις κλπ.
Είναι γνωστό ότι η Ομοιοπαθητική είναι ένα ολιστικό θεραπευτικό ζήτημα και όταν λέμε αυτή τη λέξη δεν την αναφέρουμε χωρίς κάποιο λόγο. Στην Ομοιοπαθητική για τον χρόνιο ασθενή που δίδαξε ο άνθρωπος που την εμπνεύστηκε ο Χάνεμαν, βλέπουμε το δάσος και δεν εστιαζόμαστε εξαρχής στο δένδρο. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι το παραμελούμε! Ίσα ίσα που το φροντίζουμε καλύτερα.
Είναι το σύνολο του νοσούντος ανθρώπου που πρέπει να θεραπευθεί. Αρχικά το σύνολο και κατόπιν επαγωγικά τα επιμέρους τμήματά του. Αυτό ισχύει για τον χρόνιο ασθενή. Στον ασθενή με οξύ πρόβλημα υγείας εστιαζόμαστε άμεσα σε αυτό, δηλαδή στο σύνδρομο των 5 – 10 συμπτωμάτων που αποτελούν το οξύ του πρόβλημα.
Ωστόσο υπάρχουν διάφοροι τρόποι ομοιοπαθητικής συνταγογράφησης. Ένας από τους βασικότερους είναι ο αιτιολογικός και αιτίες σύμφωνα με την Ομοιοπαθητική θεώρηση είναι διάφοροι παράγοντες που μπορεί να πυροδοτήσουν την νοσηρή κατάσταση. Ανάμεσά τους υψηλό βαθμό κατέχουν διάφορες ψυχολογικές καταστάσεις, όπως ο θυμός, ο τρόμος, η αγανάκτηση, η ερωτική απογοήτευση, α αναστάτωση, κλπ. Όταν κάτι τέτοιο υπήρξε πολύ έντονο και έχει «γράψει» στον οργανισμό του ατόμου τότε η θεραπεία του χρόνιου ασθενούς μπορεί να αρχίσει από εκεί έστω κι αν έχουν περάσει χρόνια από το συμβάν.
Η ιδιοσυγκρασιακή συνταγογράφηση είναι από τις πλέον σημαντικές αφού λαμβάνεται υπόψη η πλήρης ιδιοσυγκρασιακή κατάσταση του συγκεκριμένου ασθενούς με έναν τρόπο τόσο πλήρη που δεν υφίσταται στην ακαδημαϊκή ιατρική. Για να γίνει σωστά λαμβάνονται λεπτομερείς πληροφορίες για πάρα πολλά πράγματα, τις διατροφικές συνήθειες, την ανταπόκριση του ασθενούς στις συνθήκες του καιρού, τον ύπνο, την σεξουαλικότητά του κλπ. Όλα αυτά μαζί με τα συγκεκριμένα προβλήματα που παρουσιάζει δείχνουν ένα φάρμακο που έχει πολυποίκιλη ευεργετική επίδραση στον ασθενή. Για να συνταγογραφεί κάποιος έτσι χρειάζεται υψηλό επίπεδο εκπαίδευσης και πείρας.
Μια άλλη είναι η λεγόμενη παθολογική συνταγογράφηση: Στο ομοιοπαθητικό λεξικό των συμπτωμάτων και φαρμάκων, το γνωστό repertory καταγράφονται πολλές ασθένειες με το όνομά τους. Ωστόσο ο έμπειρος ομοιοπαθητικός γνωρίζει ότι αυτές οι συγκεκριμένες πληροφορίες στα λήμματα (rubrics) των ασθενειών είναι μoνάχα ενδεικτικές αφού οι διάφοροι ασθενείς μπορεί να εκδηλώσουν την συγκεκριμένη ασθένεια με πάρα πολλούς τρόπους, δηλαδή με μεγάλη ποικιλία συμπτωμάτων και επομένως ο καθένας τους να χρειασθεί ένα μόνο από πάρα πολλά φάρμακα. Ένας άλλος ίσως χρειασθεί άλλο φάρμακο.
Για παράδειγμα στο λήμμα «ΑΡΤΗΡΙΤΙΔΑ» αναφέρονται οκτώ ομοιοπαθητικά φάρμακα. Εάν όμως νομίζουμε ότι μόνο με αυτά μπορεί να έχουμε κάποια θετική παρέμβαση στο σύνολο των δεκάδων ανθρώπινων ιδιοσυγκρασιών που συμβαίνει να έχουν αναπτύξει την αρτηρίτιδα τότε κάνουμε λάθος.
Ο ασθενής για διάφορους λόγους - που δεν γίνεται να αναφερθούν εδώ από έλλειψη χώρου - μπορεί να πρέπει να λάβει ένα άλλο φάρμακο εκτός των οκτώ αναφερομένων και αυτό θα πρέπει αναγκαστικά να είναι το ιδιοσυγκρασιακό. Διαφορετικά πως θα μπορέσουμε να ξέρουμε ποιο ακριβώς θα είναι αυτό το φάρμακο; Θα δώσουμε μίγματα εφαρμόζοντας «ομοιοπαθητική» πολυφαρμακία; Και εάν το κάνουμε, τότε πως θα ξέρουμε ποιο από αυτά προκάλεσε το αποτέλεσμα, ώστε στην συνέχεια να γνωρίζουμε πως θα συνεχίσουμε την θεραπεία με επιστημονικό και όχι εμπειρικό τρόπο;
Επομένως το όμοιο φάρμακο που δίδεται στον χρόνιο ασθενή πολύ συχνά θα πρέπει να είναι ένα, το ιδιοσυγκρασιακό, αφού μια και μόνο μια είναι η δονητική θεραπευτική ενέργεια που χρειάζεται ο ασθενής, δηλαδή η όμοια προς αυτόν. Αυτό εξάλλου δεν λέει και η απλή λογική;
Το ομοιοπαθητικό repertory παρόλο που έχει τεράστιες σε όγκο πληροφορίες είναι μονάχα ενδεικτικό προκειμένου περί «παθολογικών» καταστάσεων, (με την εννοιολογική απόχρωση που αποδίδουν οι Άγγλοι στον ιατρικό όρο pathology), δηλαδή για καταστάσεις με οργανικές βλάβες. Από μια άποψη η παρουσία αυτών των λημμάτων (rubrics) έχει γίνει πρόξενος παρεξηγήσεων και έχει κάνει περισσότερο κακό παρά καλό.
Είναι γνωστό ότι οι οργανικές βλάβες δεν είναι αναστρέψιμες. Είναι επίσης γνωστό ότι οι αποδείξεις των ομοιοπαθητικών φαρμάκων, δηλαδή τα λεγόμενα provings, δεν διεξήχθησαν ποτέ μέχρι του σημείου των παθολογικών βλαβών. Αυτός είναι ένας ακόμη λόγος για τον οποίο πρέπει να υπάρχει μεγάλη επιφυλακτικότητα για την λεγόμενη «παθολογική» συνταγογράφηση βάσει του repertory. Αυτό φυσικά είναι ένα ανεκτίμητο βιβλίο εργαλείο για άλλα περιστατικά.
H σωστή Ομοιοπαθητική εφαρμόζεται στους χρόνιους ασθενείς κυρίως σε επίπεδο αιτιολογίας ή ιδιοσυγκρασίας με προσεκτική λήψη του ιστορικού τους και με υψηλού επιπέδου ανάλυση της ολότητας (totality) των συμπτωμάτων τους. Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο έχουμε ουσιαστικά αποτελέσματα σε βάθος. Η Ομοιοπαθητική είναι πάντα μια επιστήμη αλλά και τέχνη με θεραπευτικούς νόμους και υψηλή τεχνική.
Φυσικά σε ορισμένα περιστατικά χρόνιων ασθενών με οργανικές παθήσεις, υπάρχει πάντα η επιλεκτική ανακουφιστική δυνατότητα της προσεκτικής χορήγησης χαμηλών ομοιοπαθητικών δυναμοποιήσεων, μέσα στα πλαίσια του συστήματος που οι Γάλλοι ονομάζουν «drainage», δηλαδή «παροχέτευση». Αυτό όμως δεν θα πρέπει για κανένα λόγο να υποκαταστήσει συστηματικά και μακροχρόνια την προσεκτική ιδιοσυγκρασιακή συνταγογράφηση γιατί τότε το μόνο που γίνεται είναι μια «αλλοπαθητική ομοιοπαθητική», εάν επιτρέπεται μια τόσο αδόκιμη αλλά ωστόσο παραστατική έκφραση.
Το να χορηγούμε επί μήνες ή χρόνια 5, 10 ή και 40 ομοιοπαθητικά φάρμακα ταυτόχρονα κάθε ημέρα δεν είναι το είδος της θεραπείας που θα βοηθήσει και θα ευεργετήσει τον ασθενή σε βάθος. Η μόνη υποχρέωση του θεράποντος θα πρέπει να είναι πάντα η κατά το δυνατόν ταχεία και σε βάθος επίλυση των προβλημάτων υγείας των ασθενών.
Για συμμετοχές στα σεμινάρια, παραγγελίες βιβλίων Ομοιοπαθητικής ή για θεραπευτικές συνεδρίες Ομοιοπαθητικής στις οποίες προίσταται ο Λύσανδρος Μυγιάκης σε συνεργασία με την ιατρική του ομάδα, επικοινωνήστε στον «ΠΟΛΥΧΩΡΟ ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗΣ ΑΘΗΝΩΝ» στα τηλέφωνα:
210 – 76 43 963 και 6978 – 87 59 28
|