Πάνω Frame
ΑΡΧΙΚΗ ΠΡΟΦΙΛ Ο ΧΩΡΟΣ ΜΑΣ ΣΥΧΝΕΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΑΡΘΡΑ SITEMAP ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ Ελληνικά English Russian
Αναζήτηση
 
Κατηγορίες
Πληροφορίες
Αποστολές & επιστροφές
Όροι ασφάλειας
Όροι χρήσεως
Cookies
Προστασία προσωπικών δεδομένων
bleft3
bleft4
bleft7
bleft8
 
ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ ΚΑΙ ΑΝΑΔΡΟΜΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ
 

ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ ΚΑΙ ΑΝΑΔΡΟΜΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ

To παρό άρθρο δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά στο περιοδικό YOGA τον Μάρτιο του 2005

Ο συγγραφέας του άρθρου και ομοιοπαθητικός ΛΥΣΑΝΔΡΟΣ ΜΥΓΙΑΚΗΣ (DIHom., Fellow BIHom.) είναι επίσης συγγραφέας 12 βιβλίων Ομοιοπαθητικής. Ανάμεσά τους είναι και το 1300 σελίδων βιβλίο αναφοράς «ΕΛΛΗΝΙΚΟ REPERTORY ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗΣ», με το οποίο ήδη εργάζονται καθημερινά εκατοντάδες Έλληνες ομοιοπαθητικοί. Έχει δημιουργήσει τον «ΠΟΛΥΧΩΡΟ ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗΣ ΑΘΗΝΩΝ» και τις εκδόσεις Ομοιοπαθητικής ALTER-SIMILIA με περισσότερα από 60 βιβλία και CD-ROMs Ομοιοπαθητικής. Οι πληροφορίες του άρθρου αποτελούν μέρος των σεμιναρίων Ομοιοπαθητικής του Λύσανδρου Μυγιάκη στα οποία τα θέματα αναλύονται πολύ περισσότερο, με δοσολογίες, προτεινόμενες δυναμοποιήσεις κλπ.

  Η Ομοιοπαθητική. Τι είναι;
 
Όταν προσκαλούμαι να γράψω ένα οποιοδήποτε άρθρο για την Ομοιοπα­θητική το πρώτο που σκέφτομαι είναι πώς να αποφύγω να διατυπώ­σω κοινοτυπίες. Υπάρχουν πράγματα που έχουν ειπωθεί ξανά και ξανά κι αυτά που έτσι κι αλλιώς δεν τα διάβασαν πολλοί ποτέ. Η χρυσή τομή δεν είναι πάντα εύκολο να βρεθεί.
Πάντως η Ομοιοπαθητική είναι εκείνο το θεραπευτικό σύστημα που οι ρί­ζες του βρίσκονται στον Ιπποκράτη και η θεμελίωσή του ως επιστήμης έγινε τη σύγχρονη εποχή από τον Γερμανό ιατρό Σ. Χάνεμαν (S. Hahnemann 1755-1843).
Ο Χάνεμαν υπήρξε ένα λαμπρό επιστημονικό πνεύμα μια εποχή που τα κύρια θεραπευτικά μέσα αποτελούσαν τα μίγματα με δεκάδες φάρμακα, οι βδέλλες και οι αφαιμάξεις. Εκείνη την εποχή συνέλαβε την ιδέα της θερα­πείας με απειροελάχιστες δόσεις φαρμάκου. Στις ημέρες μας που η θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν έφερε μπροστά στα μάτια μας ένα σύμπαν υλοενέργειας μπορούμε να μιλήσουμε για ενεργειακή θεραπεία με την βοή­θεια ενεργειακού φαρμάκου.
Με τα χρόνια πιστεύω όλο και περισσότερο ότι η φράση «ομοιοπαθητικά φάρμακα» αποτελεί απλά μια σύμβαση, έναν εύκολο τρόπο για να συνεννο­ούμαστε. Στην πραγματικότητα πρόκειται για μήκη κύματος, ιδιοσυχνότητες των οποίων η αποκωδικοποίηση θα οδηγήσει μελλοντικά την ιατρική και γε­νικότερα την θεραπεία σε καινούρια σύνορα.
Εάν μιλήσουμε σε ενεργειακό επίπεδο ο κάθε ασθενής με τα συγκεκριμέ­να συμπτώματά του στην πραγματικότητα αποτελεί μια συγκεκριμένη ιδιοσυ­χνότητα. Η θεραπεία του μπορεί να επιτελεστεί με την πρόσληψη της όμοιας συχνότητας που παρέχει το φάρμακο. Η θεραπεία κατ’ αυτή την έννοια είναι αποτέλεσμα του φαινομένου του συντονισμού με την έννοια της φυσικής. Όλα αυτά μπορεί να ακούγονται πολύ «κάπως» σε πολλούς σκεπτικιστές. Παρόλα αυτά η αλήθεια είναι ότι σε πολλές περιπτώσεις το καλό αποτέλεσμα αυτών των θεραπειών για περισσότερα από 150 χρόνια δείχνει ότι υπάρχει καπνός και φυσικά όπου υπάρχει καπνός υπάρχει επίσης και φωτιά.  
  
Τι είναι το λεγόμενο ιδιοσυγκρασιακό φάρμακο
και τι δεν κάνει η ακαδημαϊκή ιατρική.
 
Εάν κάτι χαρακτηρίζει την Ομοιοπαθητική – πέρα από το ενεργειακό φάρ­μακο και τον τρόπο θεραπείας με αυτό - είναι η προσοχή που επιδεικνύει σε κάθε συγκεκριμένο ασθενή.
Είναι απορίας άξιο το γεγονός ότι ενώ σε περασμένες εποχές οι γιατροί έδιναν πολύ μεγάλη προσοχή στην ιδιοσυστασία του ασθενούς στην εποχή μας αυτό έχει υποβαθμιστεί σε μεγάλο βαθμό. Σήμερα ο ιατρικός κόσμος δίνει μεγαλύτερη προσοχή στην ασθένεια και στο φάρμακο παρά στην ιδιο­συστασιακή ιδιαιτερότητα και μοναδικότητα του κάθε συγκεκριμένου ασθε­νούς που πρέπει να πάρει το φάρμακο. Αυτό έχει οδηγήσει στην μηχανικο­ποιημένη συνταγογράφηση, του στυλ: 20-30 συνταγές την ώρα. Αυτό επίσης όπως το αντιλαμβάνεται και ο μη ειδικός δεν είναι ότι καλύτερο προκειμένου για τα ζητήματα της υγείας.
Η ακαδημαϊκή ιατρική επίσης συχνά πάσχει από έπαρση. Επιθυμεί να είναι ο τιμητής των πάντων για τα θέματα της υγείας και ωστόσο αποφεύγει συστηματικά να κάνει οποιαδήποτε αυτοκριτική για τα δικά της τεκταινόμε­να. Αν εξαιρέσουμε τις θαυμάσιες προόδους της χειρουργικής και των δια­γνωστικών μεθόδων η ιατρική σήμερα αδυνατεί να απαλλάξει την ανθρωπό­τητα από το συνεχώς αυξανόμενο κύμα των ασθενειών. Επάνω σε αυτή την απλή αλήθεια για πολύ καιρό δεν στοχαζόταν καθόλου. Για πολλούς επίσης αποτελεί ένα επικερδές επάγγελμα που φυσικά επιθυμούν να συνεχίσει να είναι σταθερά τέτοιο.
Η ακαδημαϊκή ιατρική σε αρκετές περιπτώσεις επίσης δεν είναι ειλικρινής και συχνά δεν σκύβει επάνω από τον ασθενή με πραγματικά ανθρώπινο εν­διαφέρον. Αυτός είναι και ένας μόνο από τους λόγους που όλο και πε­ρισσό­τεροι άνθρωποι σήμερα στρέφονται στις εναλλακτικές θεραπευτικές μεθό­δους. Αυτή η μικρή κριτική φυσικά δεν ισχύει για τα εκλεκτά εκείνα μέ­λη της ιατρικής κοινότητας που έχουν αφιερωθεί ολόψυχα και με ειλικρί­νεια στην υπηρεσία του ασθενούς.
Παρόλα αυτά η ιδιοσυγκρασία αποτελεί σε μεγάλο βαθμό την ουσία της ομοιοπαθητικής προσέγγισης στη θεραπεία. Στην πραγματικότητα χωρίς κάτι τέτοιο δεν υπάρχει ομοιοπαθητική θεραπεία. Το ιδιοσυγκρασιακό φάρμακο είναι εκείνο που ταιριάζει στο σύνολο της ιδιοσυγκρασίας του ασθενούς. Η χορήγησή του πολύ συχνά θα οδηγήσει σε μια συνολική ρύθμιση της υγείας του ατόμου.
Συχνά μου αρέσει να λέω ότι το ιδιοσυγκρασιακό φάρμακο είναι κάτι σαν ένα κατσαβίδι που κάπου θα σφίξει μια βίδα, κάπου θα χαλα­ρώσει μια άλλη και θα αρχίσει ξανά να λειτουργεί σωστά ο μηχανισμός της υγείας. Το που θα κάνει τι δεν υπάρχει πρακτικός τρόπος να το γνωρίζουμε. Ωστόσο ξέρουμε – το βλέπουμε από τα αποτελέσματά του - ότι θα επιφέρει ε­κείνες τις επιθυμητές αλλαγές που βαθμιαία θα προωθήσουν και θα ανα­βαθμίσουν την υγεία του ατόμου.
Από μια άποψη αυτό που κάνει το ιδιοσυγκρασιακό φάρμακο είναι να δίνει στον οργανισμό εκείνη την απαραίτητη ενεργειακή ώθηση που του λείπει και η οποία θα τον βοηθήσει να αυτοθεραπευθεί. 
 
Η λήψη του ομοιοπαθητικού ιστορικού και το ήθος του θεράποντος
 
Η ορθή λήψη του ομοιοπαθητικού ιστορικού αποτελεί την πρώτη απαραίτητη προϋπόθεση για την εύρεση του κατάλληλου φαρμάκου για τον ασθενή. Η άλλη είναι η ορθή ανάλυση των συμπτωμάτων του. Ο σωστός ομοιοπαθητικός θα αφιερώσει πολλή ώρα και προσοχή για να ακούσει τον ασθενή του και όση χρειασθεί για να ασχοληθεί αργότερα και από μόνος του με την μελέτη του περιστατικού.
Υπάρχουν λαμπροί ομοιοπαθητικοί που αφιερώνουν μια δύο ή και τρεις ώρες σε κά­θε ασθενή τους. Υπάρχουν ομοιοπαθητικοί που δεν κοιτούν το ρολόι τους. Υπάρχουν λαμπροί ομοιοπαθητικοί και χαρισμα­τικοί θεραπευτές που έχουν την τόλμη – κόντρα στο πνεύμα του καιρού μας - να λαμβάνουν συγκριτικά με τις υπηρεσίες τους μόνο ελάχιστα χρήματα.
Το ήθος εκείνου που προτίθεται να θεραπεύσει φυσικά δεν είναι κάτι που διδάσκεται ούτε εξετάζεται στις ιατρικές σχολές. Η έλλειψή του δεν παρε­μποδίζει κάποιον από του να λάβει το πτυχίο του. Επομένως η παρουσία πτυχίου είναι λάθος να θεωρείται a priori ως η πανάκεια για την δήθεν επάρ­κεια του επίδοξου υπηρέτη της θεραπείας. Η συνήθης εκπαίδευση χωρίς την ύπαρξη ήθους και ορθού ανθρωπιστικού κίνητρου στην καλύτερη περίπτωση συχνά βγάζει μόνο θαυμάσιους ξύλινους ή και σιδερένιους τεχνοκράτες. Οι λαμπρές εξαιρέσεις της ανεπαρκούς σε ανθρώπινο επίπεδο εκπαίδευσης λί­γες ή πολλές φυσικά και υπάρχουν.
Η ιστορία αναφέρει ότι κάποτε στον μεγάλο Ελβετό ομοιοπαθητικό Pierre Schmidt (1894-1987) είχε προσέλθει για θεραπεία μια κυρία. Δίπλα της πα­ρευρισκόταν ο μπάτλερ της και έξω περίμενε ένα πολυτελές αυτοκίνητο μάρ­κας Rolls Royce. Όταν τελείωσε η ομοιοπαθητική συνέντευξη λίγο πριν φύ­γουν ο μπάτλερ – προφανώς σύμφωνα με την οδηγία της κυρίας του – άφησε επάνω στο τραπέζι του γιατρού το καπέλο του γεμάτο με χαρτονομίσματα συνολικά μεγάλης αξίας. Ο Pierre Schmidt πήρε απλά ένα από αυτά που αντιστοιχούσε στην συνήθη αμοιβή του και επέστρεψε ευγενικά τα υπό­λοιπα. Άραγε θα ήμασταν υπερβολικοί εάν λέγαμε τέτοιου είδους ήταν πάντα οι άνθρωποι που πήγαν την ανθρωπότητα μερικά βήματα μπροστά;
Κατά τα λοιπά η λήψη του ομοιοπαθητικού ιστορικού περιέχει πάρα πολ­λές ερωτήσεις σε πολλά και διάφορα, από το τι τρώμε ή το τι δεν μας αρέσει να τρώμε, τι μας πειράζει, πως κοιμόμαστε, τι χαρακτήρα έχουμε, κλπ. Ακόμη θα πρέπει να ειπωθούν και πολύ προσωπικά ζητήματα όπως εκείνα που σχετίζονται με την σεξουαλικότητα του ατόμου, τις φοβίες του, διά­φορες τραυματικές εμπειρίες που βίωσε κλπ.
Συχνά πολλοί αναρωτιούνται αν χρειάζονται όλες αυτές οι πολύ προσω­πικές πληροφορίες. Σίγουρα χρειάζονται. Ωστόσο ο πραγματικά εκλε­πτυσμένος ομοιοπαθητικός θα τις συλλέξει με περισσή φροντίδα αλλά και λεπτότητα και μάλιστα στην κατάλληλη στιγμή. Επίσης αρκετά πράγματα δεν λέγονται με την πρώτη φορά αλλά ακούγονται στη δεύτερη ή την τρίτη, όταν ο ασθενής αισθάνεται πλέον μεγαλύτερη εξοικείωση με τον ομοιοπαθητικό του. Όλα αυτά είναι κατανοητά και στην πραγματικότητα αποτελούν μέρος της οικοδόμησης μιας ανθρώπινης σχέσης σε βάθος, που θα δράσει και αυτή σε ικανό βαθμό θεραπευτικά. 
Θεραπεία δεν είναι μόνο τα όποια φάρμακα αλλά και η ανακούφιση του ψυχικού κόσμου του ασθενούς που υποφέρει και αγωνιά να εκφραστεί, να βρεθεί μπροστά σε κάποια ανοικτή καρδιά και νου. Από μια άποψη από εκεί ακρι­βώς είναι που θα πρέπει να ξεκινά η βοήθεια στον ασθενή. Φυσικά αυτή την ικανότητα δεν την έχουν όλοι, ούτε βέβαια την διδάσκουν τα πανεπιστήμιά μας.
 
Οι αντιδράσεις του ασθενούς στο ομοιοπαθητικό φάρμακο
 
Όταν ο χρόνιος ασθενής λάβει το ομοιοπαθητικό ιδιοσυγκρασιακό του φάρμακο η ενέργεια του φαρμάκου θα κατευθυνθεί γρήγορα στο ενεργειακό πεδίο του ασθενούς και από εκεί θα αρχίσει να κάνει τις ρυθμίσεις που είπαμε και προηγούμενα.
Η θεωρία και οι παρατηρήσεις της Ομοιοπαθητικής μας λένε ότι θα προ­κληθεί μια από δέκα ή δώδεκα πιθανές αντισταθμιστικές δράσεις. Όταν πε­ράσει ένας μήνας θεραπείας ο ομοιοπαθητικός κατά την επανεξέταση του α­σθενούς θα δει τι έγινε στο μεταξύ προκειμένου να προχωρήσει στη συνέχεια της θεραπείας. Και τώρα ας προσεγγίσουμε στο κυρίως θέμα μας και ας μι­λήσουμε για τις στοιβάδες παθολογίας:
 
Στοιβάδες παθολογίας και το παράδειγμα του κρεμμυδιού
 
Στα εκλαϊκευμένα άρθρα είναι λογικό να προσπαθούμε να γίνουμε κα­τανοητοί με απλά, καθημερινά παραδείγματα. Έτσι θα πρέπει να πούμε ότι η παθολογία του κάθε συγκεκριμένου ασθενούς κατά κάποιο τρόπο μοιάζει με ένα κρεμμύδι οι φλούδες του οποίου αποτελούν τις λεγόμενες στοιβάδες παθολογίας που έχει ο συγκεκριμένος ασθενής. Και όλα αυτά βέβαια τα εν­νοούμε σε ενεργειακό επίπεδο.
Φυσικά ο κάθε ασθενής δεν έχει τις ίδιες στοιβάδες παθολογίας με κά­ποιον άλλο. Ωστόσο σε οποιαδήποτε περίπτωση αυτό που κάνει κάθε φορά η σωστή και επιτυχής ομοιοπαθητική συνταγογράφηση είναι να αφαιρεί από τον ασθενή ένα στρώμα, ένα επίπεδο παθολογίας. Κάθε φορά που ο ασθενής λαμβάνει ένα ιδιοσυγκρασιακό φάρμακο απαλλάσσεται από ένα φλούδι του προσωπικού του κρεμμυδιού παθολογίας και η υγεία του βελτιώνεται. Την ιδεατή τέλεια υγεία θα την φαντασθούμε ως το κέντρο του κρεμμυδιού που αναφέραμε.
 
Το φαινόμενο της αναδρομής ή ανακεφαλαίωσης (recapitulation)
 
Κάθε φορά που ο ασθενής λαμβάνει το κατάλληλο για αυτόν ιδιοσυγκρα­σιακό φάρμακο η ενέργεια του φαρμάκου αρχικά προωθείται σε μια ενερ­γειακή περιοχή η φύση της οποίας είναι διαφορετική από εκείνη του βιολο­γικού επιπέδου μας. Στην πραγματικότητα η ενέργεια μοιάζει να εισέρχεται στο λεγόμενο χωροχρονικό συνεχές, διαπερνά τα ενεργειακά στρώματα του κρεμμυδιού, ερευνά και επιδιορθώνει. Επίσης ξετρυπώνει – έτσι θα το διατυ­πώσω – τα παλαιά συμπτώματα που υπάρχουν εκεί και τα φέρνει στην επι­φάνεια, στο συνειδητό.
Ένας ολόκληρος κόσμος που ζήσαμε κάποτε συνεχίζει να υπάρχει στο Όλο του χωροχρονικού συνεχούς και το ομοιοπαθητικό φάρμακο λειτουργεί σαν μηχανισμός προβολής. Βγάζει περιεχόμενα από το ασυνείδητο στην επι­φάνεια στο συνειδητό. Μιλώντας με όρους της ψυχολογίας του βάθους είναι γνωστό ότι το ασυνείδητο επιζητεί πάντα να γίνει συνειδητό. Ένας ολόκλη­ρος κόσμος είναι σαν να θέλει να μας πει: «Ε! εσείς εκεί πέρα προσέξτε με!»
Αυτή η δράση της ενέργειας του ιδιοσυγκρασιακού φαρμάκου επομένως μπορεί να είναι πολύ χρήσιμη στην ψυχοθεραπεία όταν ο ασθενής πρέπει να θυμηθεί ή να βιώσει ξανά τα παλαιά του τραύματα σε μια προσπάθεια να απελευθερωθεί για πάντα από αυτά. Η συνεργασία της Ομοιοπαθητικής με την ψυχοθεραπεία θα δώσει στην δεύτερη μεγάλα φτερά καθώς και μια επι­τάχυνση της εργασίας και των αποτελεσμάτων της. Αυτό  δεν έχει γίνει ακό­μη επαρκώς αντιληπτό.
Η επανεμφάνιση των παλαιών συμπτωμάτων, ψυχικών ή και σωματικών, που συμβαίνει μέσα στο πλαίσιο που ειπώθηκε δείχνει έμμεσα στον ομοιοπα­θητικό μέχρι ποια περίπου στιγμή μέσα στον χρόνο ταξίδεψε η ενέργεια του φαρμάκου. Για παράδειγμα εάν ο ασθενής βιώσει και πάλι έναν συγκεκριμέ­νο έντονο πονοκέφαλο που του συνέβαινε πριν από 6-7 χρόνια θα ξέρουμε ότι το φάρμακο εμβάθυνε μέχρι εκείνη την εποχή.
 
Αυτή η διαδικασία, που μέσα στα πλαίσια της Ομοιοπαθητικής ονομάζεται ανακεφαλαίωση (recapitulation) των συμπτωμάτων, αποτελεί ένα πολύ σπουδαίο φαινόμενο του οποίου η σημασία και οι συνέπειες – ακό­μη και σε φιλοσοφικό επίπεδο – δεν έχουν γίνει επαρκώς αντιληπτές. Ακόμη το φαινόμενο αυτό δείχνει ότι τα παρελθόντα συμβάντα δεν εξαφανίσθηκαν απλά αλλά ότι συνεχίζουν να υπάρχουν κάπου και ότι πιθανά τίποτε δεν χά­νεται.
Εάν το κατάλληλο για εμάς ομοιοπαθητικό φάρμακο μπορεί να μας ταξι­δέψει μέσα στον προσωπικό μας - εάν επιτρέπεται η λέξη – χωροχρόνο τότε έχουμε την αρχή ενός πολύ ενδιαφέροντος νήματος που μπορεί να μας οδηγήσει σε τεράστια συμπεράσματα για τη φύση του ανθρώπου αλλά και του Σύμπαντός μας.
Από μια άποψη το φαινόμενο της ανακεφαλαίωσης αποτελεί ένα ταξίδι μέσα στον χρόνο και είναι πολύ πιθανό ότι αυτό - όπως και το ταξίδι στον τεράστιο χώρο του Σύμπαντος μας - θα είναι μια υποκειμενική συνειδησιακή κατάσταση. Οι τεράστιες αποστάσεις ετών φωτός δεν θα γεφυρωθούν πιθα­νά με μηχανές αλλά από την συνειδητότητα του ανθρώπου. Κάτι από αυτό ειπώθηκε πρόσφατα και στην ταινία «ΕΠΑΦΗ» με την Τζόντυ Φόστερ.
Θέλω πάντα να οραματίζομαι μια μελλοντική εποχή στην οποία θα πρέπει να ζήσουν τα παιδιά, τα εγγόνια ή τα δισέγγονά μας. Μια εποχή που η αν­θρωπότητα θα έχει περάσει από την παιδική της ηλικία στην εφηβεία. Μια εποχή στην οποία θα είναι περισσότερο σοφή και θα ατενίσει την απειροσύνη με αληθινή αγάπη, απαλλαγμένη από τα τραύματα και από τους συχνά εμφυτευμένους φόβους της.
Τότε αυτά τα πράγματα, δηλαδή οι τεχνικές και οι ερευνούμενες θερα­πευτικές μέθοδοι, πιθανώς θα διδάσκονται από σοφούς και εξελιγμένους ανθρώπους στα σχολεία και στα πανεπιστήμια σε σπουδαστές που πρώτιστα και απαραίτητα θα έχουν τα προαπαιτούμενα ορθά κίνητρα προσφοράς προς τον πάσχοντα συνάνθρωπο.
Θέλω να ευελπιστώ ότι η παρούσα ζοφερή για την ανθρωπότητα εποχή θα περάσει, όπως περνά πάντα και εκείνη η προσωπική δύσκολη στιγμή κά­θε ανθρώπου λίγο πριν ο ίδιος δει Φως.
Φως και σκοτάδι υπάρχουν και συχνά εναλλάσσονται σε παρουσία μέσα στη φύση του Σύμπαντός μας. Έτσι έστω κι αν ζούμε σε μια όχι ιδιαίτερα φωτεινή εποχή, ωστόσο μπορούμε πάντα να την οραματιζόμαστε.
Ας δώσουμε σήμερα μήνυμα ελπίδας στους συνανθρώπους μας, ελα­φρύνοντας το βάρος τους και φωτίζοντας - κατά το δυνατόν - τον δρόμο τους με τα όμορφα οράματα της προσφοράς, της καρδιάς και της αγάπης.
Ένα τέτοιο ανθρωπιστικό όραμα υπήρξε για εμένα πάντα η Ομοιοπα­θητική. Εύχομαι και ελπίζω να το δουν και πολλοί άλλοι ως τέτοιο.
 
Για συμμετοχές στα σεμινάρια, παραγγελίες βιβλίων Ομοιοπαθητικής ή για θεραπευτικές συνεδρίες Ομοιοπαθητικής στις οποίες προίσταται ο Λύσανδρος Μυγιάκης σε συνεργασία με την ιατρική του ομάδα, επικοινωνήστε στον «ΠΟΛΥΧΩΡΟ ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗΣ ΑΘΗΝΩΝ» στα τηλέφωνα:
210 – 76 43 963 και 6978 – 87 59 28 
Πίσω
Εύρος Τιμών
Από:  Μέχρι:
  Άρθρα Περισσότερα
ΑΛΚΟΟΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ
ΒΑΤΤΑΡΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ
ΔΥΣΛΕΞΙΑ ΚΑΙ ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ
ΕΚΦΥΛΙΣΗ ΩΧΡΗΣ ΚΗΛΙΔΑΣ ΚΑΙ ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ
ΙΝΟΜΥΑΛΓΙΑ ΚΑΙ ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ
ΟΝΕΙΡΑ ΚΑΙ ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ
ΣΥΝΔΡΟΜΟ TOURETTE ΚΑΙ ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ
ΦΟΒΙΕΣ ΚΑΙ ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ
Η ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ ΣΤΗΝ ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ
ΘΕΜΑΤΑ ΑΝΑΛΥΣΗΣ ΤΟΥ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ
ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ ΚΑΙ ΑΝΑΔΡΟΜΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ
ΠΑΘΟΛΟΓΙΚΗ Ή ΙΔΙΟΣΥΓΚΡΑΣΙΑΚΗ ΣΥΝΤΑΓΟΓΡΑΦΗΣΗ
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΜΕΛΕΤΗΣ ΓΙΑ ΑΡΧΑΡΙΟΥΣ
ΠΩΣ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΟΣ
ΑΣ ΚΑΛΟΣΩΡΙΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ
ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ ΤΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ
Η ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ ΣΤΗΝ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗ ΕΞΕΛΙΞΗ
ΨΥΧΟΕΝΕΡΓΕΙΑΚΑ ΕΜΠΟΔΙΑ ΣΤΗΝ ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ
ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗ ΔΙΟΓΚΩΣΗ: ΜΙΑ ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ
ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ
ΠΟΤΕ ΚΑΛΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ
ΠΩΣ ΕΓΙΝΕ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ REPERTORY
ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΚΑΙ ΕΠΙΜΟΡΦΩΣΗ ΣΤΗΝ ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ
ΤΡΟΠΟΙ ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗΣ ΣΥΝΤΑΓΟΓΡΑΦΗΣΗΣ
  Νέα Προϊόντα Περισσότερα
Banner Δεξί 1
  Προτείνουμε για Εσάς Περισσότερα
Banner Δεξί 2
bright6
bright7
SSL Certificates
 

Τα cookies είναι μικρά αρχεία κειμένου τα οποία αποθηκεύονται στον φυλλομετρητή μας κατά την πλοήγησή μας στο διαδίκτυο. Σκοπός τους είναι να ειδοποιούν τον ιστότοπο που επισκέπτεται ο χρήστης, για την προηγούμενη δραστηριότητά του. Συνήθως περιγράφουν στοιχεία μας όπως όνομα χρήστη (user name) και συνθηματικό πρόσβασης (password) με σκοπό κατά την επίσκεψή μας στον ίδιο ιστότοπο αργότερα, να μας "θυμάται" και να μην χρειάζεται να κάνουμε login.
 

Διαβάστε περισσότερα ...

Είναι τα cookies που χρησιμοποιούνται από την ιστοσελίδα μας με σκοπό να βελτιώσουν την περιήγηση σας και να αποθηκεύσουν προσωρινά στο περιηγητή σας τις προτιμήσεις σας.

Η απενεργοποίηση τους, είναι πιθανό να προκαλέσει προβλήματα στη προβολή της ιστοσελίδας.

Μπορείτε να ρυθμίσετε τον περιηγητή σας να μπλοκάρει ή να σας προειδοποιεί για αυτά τα cookies, αλλά κάποια μέρη της ιστοσελίδας δεν θα δουλεύουν σωστά.